Godzina 4 nad ranem. Na dworze jeszcze ciemno. W oddali słychać wycie psów dingo. Zrywam się ze strachu z łóżka czując ulgę, że nie śpimy teraz w namiocie. Chyba muszę przestać czytać tak namiętnie książki o wilkołakach. Zapamiętam na przyszłość. Ale co teraz? Pora wstawać czy jeszcze nie? Dźwięki dochodzące do pokoju, nie zachęcają do wyjścia na dwór. No dobra, dodatkowa godzina snu nikomu nie zaszkodzi.
Budzimy się wszyscy jeszcze przed świtem, w sam raz, aby po śniadaniu i kąpieli zdążyć na wschód słońca. Pustynne poranki mają w sobie magiczny i niepowtarzalny klimat. Widok ciemności toczącej walkę na kolory z jasnością skłania do niemałych refleksji. Moglibyśmy wpatrywać się w ten obraz godzinami. W Australii jednak wschody i zachody słońca trwają znacznie krócej niż w Polsce. Niekiedy zrobimy zaledwie kilka zdjęć i zanim się obrócimy, słońce jest już na górze.
Żegnamy się z Kings Canyon mając nadzieję, że jeszcze kiedyś tutaj wrócimy. Dzisiaj czeka nas droga powrotna do Ayers Rock. Tym razem przejechanie jej zajmuje nam więcej czasu niż wczoraj. Nie możemy się bowiem oprzeć pokusie zobaczenia dzikich wielbłądów na żywo i zrobienia całej sesji z jakże fotogenicznymi modelami w tle. Ponadto zatrzymujemy się na dłuższą chwilę przy Górze Conner, zwaną również Atilla bądź Artilla. Przez lokalnych mieszkańców żartobliwie nazywana „Fool-uru”, ponieważ wielu turystów podróżujących z Alice Springs myli ją z Uluru.
Do Ayers Rocks docieramy koło godziny 15. Jednak przed rozpakowaniem i zadomowieniem się na kampingu postanawiamy zobaczyć jeszcze słynną formacje skalną zwaną Kata Tjuta. Musimy przyspieszyć tempo bowiem do zachodu słońca zostało tylko 3 godziny. Przed nami zaś do pokonania trasa Valley of the Winds Walk, licząca 7,4 km. Szacowany czas jej przejścia to właśnie 3-4 godziny, przynajmniej tak podają przewodniki. Czy aby na pewno zdążymy zanim zrobi się ciemno? Ruszamy w drogę, aby to sprawdzić 😉
Kata Tjuta, zwana również The Olgas położona jest ok 50 km od słynnego Uluru. W języku Pitjantjatjara, którym posługuje się lud Anangu oznacza „wiele głów”. Nazwa dość trafna, bowiem z oddali grupa monolitów przypomina głowy wystające znad ziemi. Formacji skalnych jest 36, a najwyższa z nich, Góra Olga, ma 546 m.
Wybierając Valley of the Winds Walk należy przygotować się na małą wspinaczkę, nieco strome zejścia w dół, chybotliwe kamienie i korzenie pojawiające się znikąd. Trasa jest trochę męcząca, szczególnie w cieplejsze dni. Jednak widoki wynagradzają cały wysiłek, zwłaszcza przy Karingana, najbardziej popularnym punkcie widokowym na całym szlaku. Nic dziwnego, bowiem gdy do niego dochodzimy opada nam szczęka. Zarówno dosłownie jak i w przenośni. Krajobraz jest naprawdę czarujący. Wręcz nie z tej ziemi. Mimo, że czas nas goni postanawiamy zrobić krótki postój na uzupełnienie płynów i nacieszenie się urokliwą scenerią przez dłuższą chwilę.
Spacerując w tym miejscu można poczuć się jak w krainie kontrastów. Ceglaste odcienie skał, intensywna zieleń drzew i krzewów, spalone słońcem pożółkłe trawy oraz czyste błękitne niebo. Widok jest bajeczny, nawet majestatyczny. Można się w nim zatracić na dobrych kilka godzin.
Przejście całej trasy zajmuje nam 2,5 godziny. Zdążyliśmy! W drodze powrotnej zahaczamy jeszcze o punkt widokowy przy Uluru i podziwiamy kolejny zachód słońca na pustyni. Daleki obraz świętej góry Aborygenów w zachodzących promieniach słońca to przedsmak tego co czeka nas następnego dnia. Jutro bowiem nareszcie staniemy twarzą w twarz z najsłynniejszą skałą w Australii, którą można znaleźć na każdej pocztówce i w większości przewodników. Uluru! W końcu i na ciebie przyszedł czas 🙂
Pozostałe teksty o naszych przygodach na australijskim outbacku 🙂
