Jakiś czas temu zabrałam Was na wirtualny spacer trasą z Bondi Beach do Coogee Beach. Ogromnie ucieszył mnie fakt, że bardzo się on Wam spodobał. Postanowiłam więc „zorganizować” kolejną przechadzkę, tym razem po Watsons Bay, które kiedyś stanowiło dom dla Aborygenów ludu Cadigal. Szlak jest nieco inny niż ostatnio, ale z tak samo pięknymi widokami. Tym razem będzie także trochę smutnych, a zarazem ściskających serce historii. To co zaczynamy?

Watsons Bay to jedna z piękniejszych dzielnic położonych nad zatoką Sydney Harbour. Dotrzeć tu można autobusem, jednak najpopularniejszym środkiem transportu są promy i taksówki wodne. Krajobraz jest bardzo różnorodny, ale za każdym razem tak samo czarujący. Z jednej strony zachwyca nas widok na centrum miasta, z drugiej zaś na pełne morze. Tuż obok park narodowy przyciąga swoją zielenią, a plaże zachęcają do orzeźwiających kąpieli. Mnóstwo tu urokliwych domów i restauracji z widokiem na zatokę. Czy można chcieć więcej? Nic dziwnego, że jest to także jedna z najbogatszych dzielnic w Sydney.

Wędrówkę po Watsons Bay warto rozpocząć od punktów widokowych na klifie, a następnie udać się wzdłuż South Head Heritage trail. Trasa ta jest dość łatwa i krótka, na upartego można przejść ją nawet w szpilkach. Jednak pomimo małego dystansu nie jest ani trochę nudna. Na szlaku znajduje się niewielka Camp Cove Beach z pięknym widokiem na CBD oraz plaża nudystów – Lady Bay Beach. Następnie ścieżka prowadzi wzdłuż bazy wojskowej aż po latarnie morską Hornby Lighthouse z najlepszą miejscówką do oglądania wielorybów zimą.

Z Watsons Bay wiąże się niestety kilka smutnych historii. W 1857 roku w czasie szalejącej burzy rozbił się tu statek Dunbar płynący z Anglii ze 122 pasażerami na pokładzie. Podczas katastrofy przeżył tylko jeden marynarz o imieniu James Johnson. Reszta część załogi nie miała już tyle szczęścia. Ich ciała znaleziono kilka dni później na klifach, niektóre z nich były poszarpane nawet przez rekiny. W Watsons Bay znajduje się wielka kotwica wraz z tablicą upamiętniającą to wydarzenie. Jednak, aby nie było tak ponuro i markotnie historia Jamesa Johnsona staje się jeszcze bardziej niezwykła. Bowiem kilka lat później podczas swojej pracy przy latarni morskiej w Newcastle uratował on życie rozbitkowi tonącego parowca. Niesamowite, prawda?

Katastrofa statku Dunbar to niestety niejedyna ciemna strona tego miejsca. A wszystko za sprawą potężnego klifu, który jak magnes przyciąga samobójców. Jest wiele miejsc na świecie, które ludzie wybierają, aby zakończyć swoje życie. W USA Golden Gate, w Anglii Beachy Head a w Australii klif The Gap. Na szczęście postawione kilka lat temu barierki, punkty z telefonami zaufania, kamery i lampy znacznie utrudniają tego typu poczynania. Watsons Bay jeszcze niedawno miało także własnego anioła stróża, nazywanego “The Angel of the Gap”. Mowa tu o Don Ritchie, zwykłym człowieku czyniącym niezwykłe rzeczy. Don, mieszkaniec Watsons Bay, bardzo często przechadzając się w okolicach klifu ratował ludzi chcących rzucić się w przepaść. Ten przemiły i ciepły człowiek podchodził do potencjalnego samobójcy i ostrożnie ze szczerym uśmiechem zaczynał rozmowę pytaniem „czy jest coś w czym mogę Ci pomóc?”. Niekiedy zapraszał ich nawet do swojego domu na filiżankę herbaty. Oficjalnie Don Ritchie uratował przynajmniej 160 osób. Jego rodzina zaś szacuje, że mogło być ich nawet blisko 500. Niektórzy z nich po kilku latach wracali z podziękowaniami. Niestety Anioł The Gap zmarł w 2012 roku. Na szczęście jego wysiłek został doceniony i jeszcze za życia Don został odznaczony honorowym orderem Australii oraz otrzymał tytuł Lokalnego Bohatera.

Przybywając do Watsons Bay następuje niebywała burza uczuć. Wspaniałe widoki zapierające dech w piersiach, bliskość natury, potężne i majestatyczne klify budzące zarówno podziw jak i grozę oraz piękne historie zwyczajnych ludzi czyniących dobro drugiemu człowiekowi. Tak po prostu, od serca.